Γραφή Braille & Τέχνες
Τρίτη 24 Ιουνίου 2014
Τρίτη 8 Απριλίου 2014
Δευτέρα 7 Απριλίου 2014
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014
Λουκάς Σαμαράς
 |
| Reconstruction (1977) Ύφασμα 252x262 εκ. Συλλογή Εμφιετζόγλου |
Πρόκειται για ένα μεγάλων διαστάσεων έργο από λεπτές λωρίδες πολύχρωμων υφασμάτων. Είναι ένα είδος κολάζ* ή πάτσγουορκ*, μια που οι λωρίδες είναι γαζωμένες μεταξύ τους. Παρόλο που φαινομενικά κυριαρχεί το τυχαίο, στην πραγματικότητα είναι ένα έργο οργανωμένο τόσο χρωματικά όσο και δομικά. Οι λωρίδες είναι τοποθετημένες ακτινωτά, ξεκινώντας από το κέντρο της σύνθεσης, ενώ στα κενά που αφήνουν φαίνονται αντιθετικά βαλμένες λωρίδες ως φόντο, οι οποίες δημιουργούν με τα εμπριμέ σχέδια τους έναν ρυθμό.
Το έργο κατακερματίζεται και πάλλεται, και οι ακτινωτές λωρίδες προεκτείνονται νοητά, σαν μια μεγάλη έκρηξη, έξω από τον πίνακα. Προκαλείται έτσι στον θεατή μια συναισθηματική ένταση και αναστάτωση. Το υλικό του υφάσματος παραπέμπει επίσης τον θεατή στο φόρεμα, στην απαλή υφή, στο ρούχο.
Είναι ένα χαρακτηριστικά μοντέρνο έργο, το οποίο αμφισβητεί τα παραδοσιακά θέματα και υλικά και τις παραδοσιακές μορφές. Η αξία του βρίσκεται ακριβώς στην πρωτοτυπία της ιδέας του. Ανήκει σε μια σειρά παρόμοιων έργων (τα οποία τιτλοφορούνται «Ανακατασκευές»), για τα οποία ο καλλιτέχνης είπε: «Έφτιαξα αυτούς τους μανδύες για τη μητέρα μου, η οποία πέθανε πριν από δύο χρόνια και δεν ήμουν εκεί να τη δω. Έχουν αξία. Δεν είναι ωραία, αλλά είναι το καλύτερο που μπορούσα να κάνω για εκείνη». Πιθανώς με τον τίτλο «Ανακατασκευές» ο Σαμαράς εννοεί ότι χρησιμοποίησε έτοιμα υλικά (τα υφάσματα) και, αφού τα έκοψε σε λωρίδες, τους έδωσε μια νέα μορφή, έκανε δηλαδή «ανακατασκευή».
Το έργο κατακερματίζεται και πάλλεται, και οι ακτινωτές λωρίδες προεκτείνονται νοητά, σαν μια μεγάλη έκρηξη, έξω από τον πίνακα. Προκαλείται έτσι στον θεατή μια συναισθηματική ένταση και αναστάτωση. Το υλικό του υφάσματος παραπέμπει επίσης τον θεατή στο φόρεμα, στην απαλή υφή, στο ρούχο.
Είναι ένα χαρακτηριστικά μοντέρνο έργο, το οποίο αμφισβητεί τα παραδοσιακά θέματα και υλικά και τις παραδοσιακές μορφές. Η αξία του βρίσκεται ακριβώς στην πρωτοτυπία της ιδέας του. Ανήκει σε μια σειρά παρόμοιων έργων (τα οποία τιτλοφορούνται «Ανακατασκευές»), για τα οποία ο καλλιτέχνης είπε: «Έφτιαξα αυτούς τους μανδύες για τη μητέρα μου, η οποία πέθανε πριν από δύο χρόνια και δεν ήμουν εκεί να τη δω. Έχουν αξία. Δεν είναι ωραία, αλλά είναι το καλύτερο που μπορούσα να κάνω για εκείνη». Πιθανώς με τον τίτλο «Ανακατασκευές» ο Σαμαράς εννοεί ότι χρησιμοποίησε έτοιμα υλικά (τα υφάσματα) και, αφού τα έκοψε σε λωρίδες, τους έδωσε μια νέα μορφή, έκανε δηλαδή «ανακατασκευή».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)